Η μεσαιωνική θεωρία κίνησης του Αριστοτέλη αποτελεί βάση για πολλές μετέπειτες επιστημονικές και μη ανακαλύψεις. Οι οποίες βοήθησαν στην πρόοδο και διαφοροποίηση των πολιτισμών μεταξύ τους. Για τον Αριστοτέλη η λέξη κίνηση έχει πολλαπλή σημασία και πιθανότατα να μην έχει σκεφτεί κάποιος ότι έχει τόσες σημασίες και αξίες.

Θεωρία κίνησης του Αριστοτέλη

Η κίνηση κατά τον Αριστοτέλη αντιπροσωπεύει κάθε πράγμα δηλαδή κάθε αντικείμενο που υπάρχει στον κόσμο. Το αντικείμενο ακόμα να αλλάξει μορφή η ύλη του παραμένει ως έχει. Μερικές φορές μπορεί να είναι βίαιη ή φυσική η κίνηση του και αυτό εξαρτάτε από τους φυσικούς παράγοντες. Για παράδειγμα ο αέρας που μπορεί να μεταβάλει την θέση από μια προκαθορισμένης τροχιάς και τοποθεσίας. Δηλαδή σε περίπτωση που πετάξουμε μια πέτρα με το χέρι μας κατά πόσο θα κινηθεί παραπάνω με την δύναμη του αέρα.

Υπάρχουν και τα υλικά αίτια που στην ουσία έχουν να κάνουν με το πως δημιουργήθηκε κάτι. Και έχουν τέσσερις κατηγορίες το υλικό που φτιάχθηκε από κάτι, ποιητικό το οποίο ενέργησε να γίνει κάτι, μορφικό που προκλήθηκε από κάτι, τελικό αίτιο που έγιναν όλα γι’αυτό. Βάση αυτού η βασική αρχή που είχε ο Αριστοτέλης ήταν ότι η κάθε κίνηση που υπάρχει έχει και ένα αίτιο.

Στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση μαθαίνουν κυρίως για τον τρόπο ερμηνείας του. Ο αριστοτελικός κόσμος όπως τον λένε πολλοί έχει έρθει σε αντίθεση σε θρησκείες που πιστεύουν στον θεό. Γι’αυτό πολλοί αποφάσισαν να τον διαψεύσουν αλλά αρκετοί απέτυχαν λόγο ότι μπλέχτηκαν στον κανόνα της δύναμης και των νευτωνικών νόμων. Σε μαθητικό επίπεδο, οι μαθητές δυσκολεύονται να κατανοήσουν τον τρόπο σκέψης του αν δεν έχουν την κατάλληλη βοήθεια. Δυστυχώς στα σχολεία δεν είναι δυνατόν να κάνουν τις θεωρίες που διαβάζουν στην πράξη. Με αποτέλεσμα να αποτυχαίνουν σε πολλά μαθήματα που στην ουσία είναι πολύ εύκολα. Κάποιοι καθηγητές ευτυχώς ακόμα και με παραδείγματα μεταξύ μαθητών βοηθάνε να τα μάθουν. Η αλήθεια είναι πως στην αρχαιότητα γινόντουσαν όλα με διαφορετικό τρόπο, καθώς φυσικά υπήρχε και μια άλλη καθημερινότητα.